Nadciśnienie tętnicze to przewlekłe schorzenie charakteryzujące się utrzymującym się podwyższonym ciśnieniem krwi powyżej 140/90 mmHg. Główne przyczyny obejmują predyspozycje genetyczne, otyłość, nadmierne spożycie soli, stres oraz brak aktywności fizycznej. Choroba często przebiega bezobjawowo, dlatego nazywana jest "cichym zabójcą".
Do najczęstszych objawów należą bóle głowy, zawroty głowy, szumy uszne i duszność. Nieleczone nadciśnienie może prowadzić do poważnych powikłań: udaru mózgu, zawału serca, niewydolności nerek oraz uszkodzenia siatkówki oka.
Regularne monitorowanie ciśnienia tętniczego jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania powikłaniom.
Choroba niedokrwienna serca powstaje w wyniku zwężenia lub niedrożności tętnic wieńcowych, które dostarczają krew do mięśnia sercowego. Główną przyczyną jest miażdżyca, prowadząca do odkładania się blaszek miażdżycowych w ścianach naczyń. Proces ten ogranicza przepływ krwi i dostęp tlenu do serca.
Dławica piersiowa objawia się uciskającym bólem w klatce piersiowej, często promieniującym do ramienia, szyi lub żuchwy. Zawał serca to ostra postać choroby, wymagająca natychmiastowej interwencji medycznej, charakteryzująca się nagłym zamknięciem tętnicy wieńcowej.
Kluczową rolę w leczeniu odgrywają również zmiany stylu życia: dieta, aktywność fizyczna i rezygnacja z palenia tytoniu.
Zaburzenia rytmu serca obejmują różnorodne arytmie, od łagodnych ekstrasystolii po zagrażające życiu tachykardie komorowe. Migotanie przedsionków stanowi najczęstszą arytmię w praktyce klinicznej, dotykającą szczególnie osoby starsze. W leczeniu zaburzeń rytmu stosuje się specjalistyczne leki antyarytmiczne dostępne w polskich aptekach.
W migotaniu przedsionków kluczowe znaczenie ma profilaktyka zakrzepowo-zatorowa. Stosuje się warfarynę z kontrolą INR lub nowsze doustne antykoagulanty: riwaroksaban, apiksaban czy dabigatran, które nie wymagają regularnego monitorowania laboratoryjnego.
Niewydolność serca rozwija się wskutek uszkodzenia mięśnia sercowego przez chorobę wieńcową, nadciśnienie lub kardiomiopatie. Rozróżniamy niewydolność skurczową, charakteryzującą się obniżoną frakcją wyrzutową, oraz rozkurczową z zachowaną funkcją skurczową. Objawy obejmują duszność, obrzęki i zmniejszoną tolerancję wysiłku.
Terapia niewydolności serca opiera się na kilku grupach leków o udowodnionej skuteczności:
Wprowadzanie leków powinno być stopniowe, z powolnym zwiększaniem dawek. Niezbędny jest regularny monitoring funkcji nerek, poziomu potasu i innych elektrolitów oraz okresowa ocena skuteczności leczenia.
Zaburzenia lipidowe, zwane dyslipidemią, stanowią jeden z głównych czynników ryzyka chorób układu krążenia. Nieprawidłowe stężenia cholesterolu LDL ("złego"), HDL ("dobrego") oraz triglicerydów znacząco zwiększają ryzyko miażdżycy i zawału serca.
W polskich aptekach dostępne są skuteczne statyny obniżające cholesterol:
W terapii skojarzonej stosuje się ezetymib, fibraty (fenofibrat) oraz kwas nikotynowy. Kluczowe znaczenie ma dieta uboga w tłuszcze nasycone, regularna aktywność fizyczna oraz monitoring parametrów wątrobowych podczas leczenia.
Choroby naczyń obwodowych obejmują miażdżycę tętnic, żylaki kończyn dolnych, przewlekłą niewydolność żylną oraz zakrzepicę żył głębokich. Schorzenia te wymagają kompleksowego leczenia farmakologicznego i niefarmakologicznego.
Kompresoterapia odgrywa kluczową rolę w leczeniu chorób żył, szczególnie żylaków i obrzęków. Regularna aktywność fizyczna, podnoszenie kończyn dolnych oraz odpowiednia higiena naczyniowa znacząco wspierają proces leczenia i zapobiegają powikłaniom.
