Przebieg procesu udzielania świadczeń zdrowotnych z zapewnieniem właściwej dostępności i jakości tych świadczeń w jednostkach i w komórkach organizacyjnych zakładu

Przyjęcia planowe do szpitala oraz do innych niż szpitalnych stacjonarnych i całodobowych komórek udzielających świadczenia zdrowotne.

Przyjmowanie chorych zakwalifikowanych do leczenia szpitalnego odbywa się w izbie przyjęć.

Do zadań izby przyjęć w zakresie przyjęć planowych należy:
1) badanie lekarskie chorych zgłaszających się do szpitala,
2) przyjmowanie chorych zakwalifikowanych do leczenia stacjonarnego,
3) udzielanie pomocy doraźnej chorym, którzy nie zostali zakwalifikowani do leczenia w szpitalu, lub zostali zakwalifikowani do przyjęcia w późniejszym terminie.
Dokumentacja izby przyjęć prowadzona jest zgodnie z aktualnym Rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie rodzaju, wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania.

Przyjęcia planowe do leczenia szpitalnego odbywają się od godz. 7.30 do 19.00.

Przy badaniu i kwalifikowaniu do leczenia szpitalnego chorych, niewymagających natychmiastowej hospitalizacji uwzględnia się następujące zasady:
– pacjent zgłaszający się do leczenia stacjonarnego powinien przedstawić wystawione przez lekarza leczącego skierowanie na leczenie stacjonarne z ustalonym lub przypuszczalnym rozpoznaniem, a także wyniki wykonanych uprzednio badań pomocniczych,
– jeżeli w chwili zgłoszenia się pacjenta, szpital nie rozporządza wolnymi łóżkami, lekarz sam lub w porozumieniu z ordynatorem/koordynatorem oddziału lub lekarzem dyżurnym szpitala ustala termin przyjęcia do szpitala, kwalifikując przypadek w zależności od wskazań do przyjęcia w pierwszej lub drugiej kolejności,
– pacjent otrzymuje na skierowaniu termin przyjęcia do leczenia stacjonarnego i zostaje wpisany w kolejkę oczekujących w danym oddziale według norm i zasad określonych
w aktualnym Rozporządzeniu Ministra Zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych.
– chorych niezakwalifikowanych do leczenia szpitalnego, a wymagających leczenia ambulatoryjnego, lekarz wydaje skierowanie do odpowiedniej poradni specjalistycznej,
– chorzy niezakwalifikowani do leczenia szpitalnego otrzymują kartę informacyjną i są informowani przez lekarza o dalszym sposobie postępowania, a w miarę potrzeby otrzymują niezbędną pomoc doraźną.

Chorzy przyjmowani do leczenia szpitalnego powinni posiadać dowód tożsamości,
a w przypadku negatywnej weryfikacji pacjenta do bezpłatnego korzystania ze świadczeń zdrowotnych w systemie eWUŚ dowód ubezpieczenia zdrowotnego.

Przy przyjęciu do leczenia szpitalnego, a przed umieszczeniem pacjenta w oddział:
– należy sprawdzić stan higieniczny chorego, a jeżeli tego wymaga doprowadzić do
należytego stanu higienicznego,
– chory powinien oddać do depozytu szpitalnego swoje rzeczy osobiste, pieniądze,
kosztowności oraz odzież, obuwie itp. Dopuszczalne jest zabranie do domu przedmiotów
należących do chorego przez towarzyszących mu członków rodziny,
– pielęgniarka przyjmująca pacjenta jest zobowiązana zapoznać chorego, o ile pozwala na to
stan chorego, z obowiązującym regulaminem dla chorych oraz Kartą Praw Pacjenta.

Przyjęcia nagłe do szpitala.

Przyjmowanie chorych w trybie nagłym odbywa się w  izbie przyjęć.

Każdy pacjent zgłaszający się do szpitala lub przewieziony do szpitala powinien być niezwłocznie zbadany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć. Lekarzem dyżurnym izby przyjęć jest lekarz pełniący dyżur w izbie przyjęć lub lekarz oddziału schodzący do  izby przyjęć.

Jeżeli z rozpoznania wstępnego wynikają bezwzględne wskazania do natychmiastowego leczenia szpitalnego, lekarz wydaje konieczne zalecenia diagnostyczne  i kieruje chorego na odpowiedni oddział.

Lekarz bada pacjenta w izbie przyjęć, zasięgając w razie potrzeby konsultacji właściwego lekarza oddziału lub ordynatora/koordynatora i w razie stwierdzenia wskazań do hospitalizacji kieruje pacjenta na właściwy oddział.

Dzieci do lat 18 ze skierowaniem do leczenia w oddziale pediatrycznym, po wykluczeniu choroby zakaźnej, kwalifikowane są do leczenia szpitalnego przez lekarza oddziału pediatrycznego.

Jeżeli szpital nie dysponuje wolnymi łóżkami, a zgłaszający się (przywieziony) pacjent wymaga umieszczenia w szpitalu, lekarz dyżurny izby przyjęć po zbadaniu chorego i ustaleniu możliwości udania się (przetransportowania) chorego do innego szpitala udziela w miarę potrzeby doraźnej pomocy i skierowuje do innego szpitala po uprzednim upewnieniu się co do możliwości umieszczenia tam pacjenta.

Nie wolno odmówić przyjęcia z powodu braku wolnych łóżek ciężko chorego, wymagającego natychmiastowego przyjęcia w szpitalu.

Jedynie w przypadku, gdy pacjent został skierowany niewłaściwie, a po udzieleniu potrzebnej pomocy doraźnej chory nadaje się do dalszego transportu, lekarz może odesłać chorego zgodnie z kwalifikacjami do właściwego oddziału innego szpitala, po uprzednim upewnieniu się co do możliwości umieszczenia tam pacjenta.

W przypadku chorego psychicznie wymagającego leczenia w zakładzie psychiatrycznym, lekarz dyżurny, jeżeli to możliwe po konsultacji z psychiatrą stara się o szybkie umieszczenie go w takim zakładzie.

Jeżeli w wypadku zostały poszkodowane, co najmniej 2 osoby, a pierwszej pomocy udzieliły zespoły ratownictwa medycznego, lekarz dyżurny izby przyjęć powiadamia o tym fakcie ordynatora/koordynatora  odpowiedniego oddziału lub lekarza dyżurnego.

Jeżeli pacjent przywieziony jest do szpitala w stanie nieprzytomnym, lekarz odnotowuje okoliczności pobytu pacjenta, jego ówczesny stan (wygląd), czas i okoliczności przywiezienia (dane personalne osób towarzyszących) i przyjęcia pacjenta w historii choroby.

Jeżeli istnieje podejrzenie działania samego pacjenta bądź innych osób na szkodę pacjenta lekarz badający pacjenta jest obowiązany bezzwłocznie powiadomić o danym przypadku komendę powiatową policji lub dyżurnego prokuratora, a fakt ten odnotować w dokumentacji pacjenta.

Wszystkich pacjentów przyjętych do leczenia szpitalnego zaopatruje się w znaki identyfikacyjne.

Lekarz w razie stwierdzenia potrzeby wykonania w najbliższym czasie
u przyjmowanego pacjenta zabiegu operacyjnego jest obowiązany zażądać od chorego,
a w razie jego nieprzytomności, niepełnoletniości, lub ubezwłasnowolnienia – od jego rodziny (opiekunów prawnych lub faktycznych) wyrażenia zgody na piśmie na dokonanie operacji

i innych procedur medycznych.

W razie odmowy udzielenia zgody lekarz jest obowiązany uzyskać od pacjenta (członka rodziny, opiekuna) pisemnego oświadczenia z adnotacją, że został on uprzedzony o mogących wystąpić następstwach nie dokonania zabiegu.

Jeżeli nie można uzyskać oświadczenia określonego w ust. 2, a zabieg operacyjny jest konieczny i umotywowany wskazaniami życiowymi, o wykonaniu zabiegu decyduje lekarz specjalista w porozumieniu z ordynatorem/koordynatorem, powiadamiając niezwłocznie o tym zastępcę  dyrektora ds. medycznych. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 – 3 powinny być odnotowane przez lekarza w historii choroby, niezależnie od dołączenia odpowiedniego dokumentu. Notatkę lekarza dotyczącą odmowy podpisania oświadczenia, o którym mowa
w ust. 2 podpisuje również pielęgniarka jako świadek odmowy.

W przypadku pacjenta niepełnoletniego wymagającego natychmiastowej interwencji, którego prawni opiekunowie nie wyrażają na to zgody, lekarz zobowiązany jest poinformować o tym fakcie dyżurnego prokuratora.

Personel izby przyjęć jest obowiązany zawiadomić rodzinę lub opiekunów chorego:

1) o przyjęciu bez ich wiedzy do szpitala chorego niepełnoletniego – w ciągu 24 godzin.

2) o przyjęciu chorego bez względu na wiek w przypadku nagłym i ciężkim albo o znacznym pogorszeniu się stanu chorego lub o jego zgonie – bezzwłocznie (telefonicznie lub w inny sposób)

Zawiadomień, o których mowa w ust. 1, dokonuje pielęgniarka dyżurna na zlecenie lekarza dyżurnego.

Jeżeli w czasie badania pacjenta przed przyjęciem do szpitala niezależnie od przyjęcia okaże się, że jest on chory na chorobę zakaźną, umieszcza się go bezzwłocznie
w wyodrębnionej sali przy izbie przyjęć, a następnie kieruje się go do odpowiedniego oddziału zakaźnego.

W pomieszczeniu, w którym pacjent przebywał należy przeprowadzić doraźną dezynfekcję.

W razie zgonu chorego w izbie przyjęć, zwłoki należy umieścić w pomieszczeniu ,,pro morte” i zawiadomić pracownika prosektorium.